ચાલ ત્યારે, બનાવી દે એક અડધો કપ
એમ કહેનારા એ પપ્પા–– આજે,
એક ઘૂંટડો તો પીશોને?
એનો જવાબ હકાર કે નકારમાં આપવા અસમર્થ છે.
મારો હાથ એમના કપાળે મૂકી
જાગે એની રાહ જોઉં છું.
બે ટમટમતા દીવા અંધારામાં ચમકે અને આનંદ થાય,
તેવી એમની આંખો ખૂલતી જોઈ
ફરી પૂછું છું:
પપ્પા, એકાદ ચમચી તો લેશો ને?
આદુ-ફુદીનાની મસાલેદાર છે, એકદમ બાદશાહી, હોંકે!
ટગર ટગર એ દીવા મારા અરીસામાં તાકે છે.
સહેજ મલકાટથી માથું હલાવતા એમને જોઈ
હું ખુશીના આવેશથી દોડી, એક કપ લઇ આવું છું.
લો, પીઓ, જરા સારું લાગશે.
માથું ધુણાવતા અરીસામાંથી દીવા ખસી જાય છે.
ચા નો કપ, ચમચી, ટીપોય મારી જોડે અદબથી બેસી રહે છે.
nice poem…..father is the best frnd of our life..
nice poem……
this poem is rember me mye college frnds and tea ont at ajidem Rajkot…..
kai yade judi hai…